Sorgun’dan BalmaIn’in beyin grubuna
Safa Şahin, garajda başlayıp Slikon Vadisi’nde bitenlerden çok daha sarsıcı bir muvaffakiyet öyküsünün başkahramanı. Onu Ayakkabı Yan Sanayi Derneği AYSAD’ın İstanbul’daki AYSAF fuarında keşfettik. Fuara gelen yabancı konuşmacıların fotoğraf çektirmek için sıraya girdiğini görünce ‘Kim bu genç adam’ dedik. Şöyle bir tanışalım diye başladığımız sohbet bir saatten fazla sürdü.
Size süratli hızlı anlattığı 34 yıllık öyküsünü aktaracağım.
SORGUN OTOGARI 1999
Yozgat’ın Sorgun ilçesinde, kamyon sürücüsü baba, mesken hanımı annenin üç çocuğundan en küçüğü olarak doğdu Safa Şahin. Baba sık sık mesken dışında ekmek peşinde koşarken o da meskene para götürmek için çalışması gerektiğini biliyordu. Artık gemi inşa mühendisi olan ağabeyinin tasarlayıp yaptığı boyacı sandığını sırtına yükleyip Sorgun Otogarı’na gittiğinde 10 yaşında olduğunu söylüyor. “Çok yaramazmışım, herkesin şikayet ettiği, ailenin de ‘ne olacak bu çocuk’ dediği tipten. Lakin boyacılık yaparken insanların ayakkabılarına bakarak yalnızca işime odaklandım. Para kazandım. Bir gün ayakkabısını boyayım diye ısrar ettiğim adamdan bir tokat yiyince sandığı bir daha elime almadım” diye anlatıyor o yıllarını.
RESİM YETENEĞİNİ KEŞFETTİ
Okulla pek ortası yoktu Şahin’in. Ağabeyi İstanbul’da üniversiteyi kazanmıştı. 2004’te onu yanına çağırdı, “Gel gör” demişti ağabeyi. İstanbul sokaklarındaki grafitileri görünce çok etkilendi. Fotoğraf yeteneği vardı, Sorgun’un duvarlarını çizmeye başladı.İkinci gelişinde ağabeyinin konut arkadaşının ayağındaki terlikler dikkatini çekti. Sorduğunda arkadaşı “TASEV’de ayakkabı tasarımı okuyorum” deyince o da yolunu bulduğunu düşündü. Liseyi bitirince Türkiye Ayakkabı Bölümü Araştırma-Geliştirme Vakfı’nın (TASEV) kursuna burslu katılma hakkı kazandı. Nursace üzere ünlü markalarda staj yaptı. İşe de girdi lakin çizimlerini kimse beğenmeyince daima kovuldu. Sonrasını Şahin’den dinleyelim:
LADY GAGA BENİ BULDU
“Artık kartonların üzerinde uyuyordum. Kendimi geçindiremiyordum. Mecbur annemi aradım. ‘Gel’ dedi. Güzel ki gitmişim, bir tavsiye ile hoş sanatlar fakültesi imtihanlarına girmeye karar verdim. Selçuk Üniversitesi’nde Fotoğraf Bölümü’nü kazandım. Yazları da Konya’da endüstride ayakkabı atölyelerinde çalıştım. Okuldan onur derecesiyle mezun oldum. O sırada Marmara Üniversitesi’nde bir yıl değişim öğrencisi oldum. Erasmus’a da hak kazanınca Torino’da eğitim alma talihi yakaladım. Daima kendime ayakkabı yapıyordum. Dizaynlarımı toplumsal medyada paylaşıyordum. 3D printer ile yaptığım ayakkabı Lady Gaga’nın dikkatini çekmiş. Benden istediler. Gönderdim. Bir kapak çekiminde kullanacaklarını söylediler fakat sanırım kullanmadılar.
NIKE LİMUZİNLE KARŞILADI
Bu ortada Türkiye’de TASEV’in tasarım yarışları ilgimi çekiyordu. Zira birinciyi yurtdışına eğitime gönderiyorlardı. Girdim, birinci oldum. Lakin bütçe kâfi değilmiş o yıl için. Beni göndermediler. Steve Jobs’ın, ‘her gün bir nokta koysan kocaman biralan yaratır’ kelamından etkilendim. Üsküdar’da bir kafe buldum kendime. İşyerim üzere gidip bütün gün bir çay içip tasarım yaptım, toplumsal medyaya koydum. Günlerce. Bir gece bir mail aldım. Nike’ın beyin avcısı olduğunu söylüyordu. ‘Tasarım grubumuz çizimlerinizi çok beğenmiş, Amerika’ya gelin’ diyordu. İşte hayatımın kırılım noktası mail. Gittim. Portlan’a indiğimde beni bir limuzin, bir de kadro elbiseli sürücü bekliyordu. Her yerden kulağımdan tutularak kovulunca bu görüntü beni çok şaşırttı. İngilizcem güzel değildi, tercüman buldular. Anlaştık.
BALMAIN İLE PARİS GÜNLERİ
Nike bana tasarım dünyasının kapılarını açtı. Yaklaşık üç yıl çalıştım. Lakin benim tasarımlarım daha özgürdü. Onlarsa performans istiyordu. Balmain buldu beni. Birinci tekliflerini kabul etmedim. İkinci kere bana ulaştıklarında Vietnam’daydım. Bu sefer tamam dedim. Paris’e iş görüşmesine gittim. ‘Bizi seçersen özgür olursun’ dediler. Eşimle Paris’e taşındık. O sırada Bottega Veneta’dan da teklif aldım. Onlara da tasarım yapmaya başladım. Hayatım Paris-Milano sınırında ilerliyordu. Bu trafik hâlâ devam ediyor ancak artık buna Konya eklendi.
YAŞADIKLARIMI AKTARMAM LAZIM
Neden Konya diye soruyorlar bana. Zira eşim Konyalı ve bir bebek bekliyoruz. Bu süreci ailesinin yanında geçirmek istedi. Ben de Dubai merkezli bir şirket kurdum. Fatura kesmek için. Balmain’in Sneaker Danışmanı Baş Tasarımcısı’yım. Diğer markalara da tasarım yapıyorum. 2022’de ünlü bir marka için bebek arabası tasarladım. Hayatım, başladığım noktadan çok farklı. Annem hâlâ ne yaptığımı çok düzgün anlamış değil. Birileri beni mecmuada gösterince yeterli bir şeyler yaptığımı anlıyor. Bense bu noktaya kolay gelmedim. Bu kadar sıkıntı olmamalı diye düşünüyorum. Selçuk Üniversitesi’ne gittim. Ayakkabı Tasarımı Kısmı öğrencilerine dalı anlatıyorum. Sırlar olmadan. ‘İlmin de sadakası olurmuş’ derler ya o denli. 45 öğrencim var. Öğrencilerimi İstanbul’a fuara getirdim. ‘Burası avlanma alanı, haydi kendinizi anlatın’ dedim.”