Şerif Erol: Ağır hikayelerden uzak durmak fikri âlâ geldi

◊ Kanal D’nin savlı dizisi “Ya Çok Seversen” birinci kısmıyla ekrana geldi, izleyici çok beğendi. Siz neler düşünüyorsunuz?

– Seyircinin beğenmesi hepimiz için değerli bir motivasyon. Çalışmamızın karşılık bulduğunu görüyor ve memnun oluyoruz hepimiz. Âlâ bir tertip, yeterli direktörler, düzgün oyuncular ve düzgün bir kamera gerisi takımı ile çalışıyoruz. Seyircinin beğenmesi, takım seçiminin de isabetli olduğunu gösteriyor. Bu türlü devam etmesini ve seyircimizin yeni kısımları daha çok beğenmesini istiyoruz elbette.

◊ “Ya Çok Seversen”in senaryosunu birinci okuduğunuzda neler hissettiniz? Sizi bu projeye çeken ne oldu?

– Senaryo komik, akıcı ve eğlenceliydi. Soyguncu çetesi üyesi bir genç bayan ile ailesine küsmüş ancak aile olmayı özleyen bir genç adamın yollarının kesişmesi…

İkisinin de sırtında yükler var, bu yüklerden kaynaklanan çatışmalar, sürtüşmeler var, lakin bir yandan da bunların hepsi bazen komik, bazen hüzünlü durumlar içinde anlatılıyor. Yorulmadan, hoş bir macerayı izler buluyoruz kendimizi… Yaz günlerinde ağır hikayelerden uzak durmak fikri uygun geldi bana ve bu projede yer almak istedim.

◊ Bu projeyle ilgili en çok heyecanlandığınız şey nedir? Yeni bir karaktere can vermek, farklı bir cinste rol almak yahut projenin kendine has bir yanı mı var?

– Keyifli bir çalışma ortamında olduğumdan bahsetmiştim. Bunun yanında, yeni bir karaktere can vermek bütün oyuncular için heyecan vericidir. Benim için bilhassa cazip olan ise İlter karakteri. Dizinin ana yerinin kâhyası diyebiliriz onun için. Bu türlü bir rol için çalışma fırsatım olmamıştı hiç. Bu fırsatın çıkmış olmasına mutluyum.

İLTER, KONUTUN BÜTÜN TARİHİNE HAKİM KIDEMLİ BİR FİGÜR

◊ Dizide İlter karakterini canlandırıyorsunuz. İlter karakteri bir abi, bir baba figürü olarak tanımlamak mümkün mü? Nasıl biri İlter?

– İlter karakteri ile bağ kurmakta zorlandığımı söyleyemem. Konutun bütün tarihine hakim, kıdemli bir figür. Sorumlulukları ve yetkileri görünenden fazla ve o bunları görünür kılmamak konusunda çok hassas. Aslında bu manada bir ‘baba’yı andırdığını söyleyebiliriz, hatta Ateş’in onu kendisine bu nedenle yakın bulduğunu düşünebiliriz, ancak ben İlter’de daha çok bir ‘abilik’, bir ‘kardeşlik’ olduğunu düşünüyorum. Bu kardeşlik ögesini keşfedince rol ile temas kurmak daha da kolaylaştı. Ateş’in nasıl problemleri olduğunu, çocukluğundaki acı anıları, ailenin bunlarda ne kadar hissesi olduğunu yakından bilen biri İlter. Hasebiyle, haksızlığa uğradığını düşündüğü ve yetişmesinde emeğinin olduğu bir çocuğu, bugün büyümüş bir yetişkin olsa da, korumak ve kollamak için elinden geleni yapacaktır.

◊ Uzun yıllardır tiyatro sahnesine çıkıyorsunuz. Size nazaran kamera önü oyunculuğu mu yoksa tiyatro oyunculuğu mu daha sıkıntı?

– Oyunculuk kolay mı, sıkıntı mu, onun kararını ben veremem. Bütün meslekler üzere sıkıntı ve kolay tarafları var. Keyifli ve külfetli tarafları var. Tiyatronun temel ayırıcı özelliği, oyuncunun canlı performansını içermesi. Sinema ise o denli değil. Kayıt sırasında, kameranın önünde en düzgününü yapmaya çalışıyorsunuz. Yapamazsanız tekrar çekim üzere bir fırsatınız var ki o da tiyatroda yok. Özcesi, iki alanda da yapılan şey temelde oyunculuk olmasına karşın tiyatro ile sinemada biçimlerin farklı olduğundan bahsedebilirim. Tiyatro oyunu başlıyor ve bitiyor, sinemada ise çekimler sinemada izlediğimiz hikayenin akış sırasıyla yapılmıyor. Hangisi daha sıkıntı diye sorarsanız, benim net bir karşılığım yok. Yalnızca ikisinin birbirinden çok farklı ve ikisinin de çok heyecan verici olduğunu söyleyebilirim.

Hayattaki en kıymetli kazanım gerçek dostlar

◊ Set dışında neler yapıyorsunuz? Şu an hayatınızda nasıl bir dönemdesiniz?

– Birikmiş kitaplar var, onları bitirmeye çalışıyorum. Galiba günümüzde pek çok şey dikkatimizi çalmak üzere tasarlandığından, kitap okumak, kendimle kalmak üzere evvelden daha rahatlıkla yapabildiğim aktiflikleri şimdilerde daha güç gerçekleştiriyorum. Odaklanmak ve evvelden yaptığımda beni memnun eden şeyleri tekrar yapmak için kendimi disipline etmeye çalışıyorum. Hayatımda huzursuz ve huzursuz bir dönemdeyim. Ülkece fakirleştiğimizi, bu durumun hepimizi nasıl etkilediğini görüyor ve gelecekle ilgili optimist olmakta zorlanıyorum.

◊ Hayattaki en büyük kazanım size nazaran nedir?

– En büyük kazanımı bilemiyorum fakat, en pahalı kazanımlardan birisi gerçek dostlardır bence. Onların sayesinde öbür değerli kazanımlarla ilgili farkındalık ve hassaslık geliştirebiliriz.

◊ Oyunculuğu meslek edinmek isteyen gençlere ne üzere tavsiyeler vermek istersiniz?

– Meraklı olmalarını öneririm. Etrafa, hayata dönük ilginin oyunculuğu çok beslediğine inanıyorum. Bu merak ve ilgi vakit içinde zaten harekete geçmeye başlıyor, şuurla yaptığınız bir hareket olmaktan çıkıyor. Oyunculuğun ‘gözlem’ olarak tanım edilen tarafı da bunlardan öbür bir şey değil zati. Farklı olana tabiatıyla ilgi göstermeyi becermek.Bir de, elbette çalışmak! Oyunculuk eğitimi sırasında öğretilenler üzerinde disiplinle ve kararlılıkla çalışılmazsa sıradan olmak üzere bir risk ortaya çıkar. Sıra dışı olmanın yolu emek harcamaktan geçiyor. Yetenek elbette değerlidir, lakin üzerinde çalışılmamış bir yetenek fakat heykele dönüşmemiş bir taş kadar etkileyici oluyor birden fazla vakit.