Lara Di Lara: Hayat, tüm Zorluklarına karşın büyülü

◊ Öncelikle müziğe olan tutkunuzun ne vakit ve nasıl başladığını soralım.

– Müziğe olan tutkum çok küçük yaşlarda başladı. 4-5 yaşlarında bana alınmış oyuncak bir kayıt aygıtına müzik söylemeye başlamışım. O vakitten beri bu sevgim ve tutkum çoğalarak devam etti. Orkestra şefi bir baba, sanatçı bir annenin kızı olmanın da bu tutkumda hissesi vardır diye düşünüyorum.

◊ Yeni albümünüz “Eskisi Üzere Değil”in müjdecisi olan single çalışmanız “Büyü”, hayatın sonsuz gelişimini ve büyüsünü anlatıyor. Bu müziğin ortaya çıkış kıssasından bahseder misiniz?

– Etrafımdaki kimi insanların özünü unutup tuhaf bir şeye dönüşmesinden yola çıkarak “Geldiğin yeri unutma fakat gittiğin yere hakikat büyü” cümlesini yazmıştım birinci. Bununla birlikte kıssa de zaten oluştu aslında. Birçok şey insanın elinde ve münasebetiyle hayatını nasıl şekillendirmek istediğiyle alakalı seçimler yapabilir, kararlar alabilir. Bunu tıpkı vakitte büyümek, olgunlaşmak olarak değerlendiriyorum. Köklerine bağlı olup, nereden geldiğini unutmadan, kendine sadık ancak yeniliklere açık olup, hayatın sunduklarına dalmak… Büyü lafını iki sefer tekrarlayarak da ufak bir oyun yapıyorum aslında. Hayatın tüm zorluklarına karşın büyülü oluşunu unutmamak için.

◊ “Büyü” klibinin konsepti ve bildirisi hakkında bilgi verir misiniz?

– Klip, beş gencin aile baskısı başta olmak üzere çeşitli baskılardan arkadaşlığın gücüyle bir ve bir arada olarak kurtulup özgürlüklerini bulmaları için çıktıkları seyahati anlatıyor. Klibin direktörü Pelin Kaçar’la konuşurken her şeyin başının ‘çocukluk’ olduğu konusunda hemfikir olduk. Sonra Pelin bu kıssayla geldi. İmalinde emek vermiş çok hoş bir grup var. Bu olmasaydı “Büyü” de görsel olarak hayat bulamazdı. Başta Pelin olmak üzere, yapımcılarım Ateş Benek ve Aksel Bonfil’e, imaj direktörümüz Adrien Heylen’e, üretim grubumuz Başak Çoruh ve Emrah Tuzakçı’ya, bu kıssayı eksiksiz anlayıp oynayan harika tatlı oyuncularımız Şara Ayvaz, Eren Demircan, Buse Külekçi, Beyza Elçin Işığan, Eren Erkul, Begüm Erceber ve İstek Suriçi Kireççi’ye ve gruptaki tüm çalışanlara buradan tekrar teşekkür etmek isterim.

JONI MITCHELL’DEN İLHAM ALDIM

◊ “Eskisi Üzere Değil” albümü üzerinde çalışırken hangi müzikal yahut ferdî ilham kaynaklarından etkilendiniz?

– “Eskisi Üzere Değil”in akustik enstrüman tınıları ile synth dünyasının bir karışımı olmasını istedim. Dinlediğim enstrümantal akustik müziklerden ilham aldım. Her albümümün bir köşesine işlemiş olmazsa olmazım Joni Mitchell’den de ilham aldım alışılmış. “Eskisi Üzere Değil”; annelik, doğurganlık, doğum, vefat, tabiat, birey olmak, güç, her şey ve hiçbir şey, protesto etmek, insan hakları, bayan hakları, çocuk hakları, politik erozyon, ayrımcılık, birlik ve beraberlik, aşk ve bırakabilmek üstüne diyebilirim.

◊ Albüm ismi da dikkat cazibeli. “Eskisi Üzere Değil” ismini seçmenizin ardındaki öykü nedir ve albümün temel temasını nasıl yansıtıyor?

– Artık çok fazla “Eskisi üzere değil” tabirini kullandığımızı fark ettim ve bunun iki manalı oluşu hoşuma gitti. Yerine nazaran olumsuz, yerine nazaran olumlu. Ben de bu ikililikte işlemeye çalıştım albümün genelinde. Hem nostaljik ve münasebetiyle eskiden/alışkanlıklarımızdan kopamayışımız, hem de yeniliğin gelişimi ve bunun çeşitli tesirlerinden yola çıktım.

 EN ÇOK ETKİLEYEN DEĞİŞİM: ANNE OLMAK

◊ Son çalışmalarınızda sizi en çok etkileyen değişimler nelerdi?

– Ömür üzere yavaş yavaş değişiyorum, dönüşüyorum. Olaylar derinleşiyor ve tercihlerim yolumu şekillendiriyor. Yaptığım müziğin de buna paralel olduğunu düşünüyorum. Temelde daima tıpkı ben, birebir müzikal dünyam olsa da, içinde bulunduğum vakte ve o vakit diliminde yaşadıklarıma eşlik ediyorum. “Eskisi Üzere Değil” sürecinde beni en çok etkileyen değişim, anne olmak oldu.

◊ Anne olmak, müziğinizde nasıl bir tesir yarattı?

– Daha çok şefkat ve bir o kadar netlik kattı.

YARI İSVEÇLİ YARI TÜRK’ÜM

◊ Müziğiniz, farklı kültürlerden ve tabiattan besleniyor değil mi?

– Yarı İsveçli, yarı Türk oluşum, hayatımı birçok vakit yönlendirmiştir. Münasebetiyle bunun müziğime de yansıdığını düşünüyorum. İki ülkeli olup aslında ‘her yerliyiz’e varan bir sorgulama halinin eseri oluyor müziğim temelde. Bunu kesinlikle tabiat ile bağlıyorum. Zira yaşadığım toprağı, havayı, suyu katmadan nefes olmaz, nefes olmadan da müziklerim çıkmaz.