Hatay’da sarsıntıdan mucizevi formda kurtulan Ekrem Ekşioğlu o anları anlattı! “7. kattaydık, çığlıklarla aşağıya düşmeye başladık! ‘Buraya kadarmış’ dedim…”

Hatayspor yardımcı antrenörü Ekrem Ekşioğlu, Türkiye’yi sarsan zelzelede nasıl hayatta kaldığını anlattı.

Fanatik’e özel bir röportaj veren Ekşioğlu, sarsıntıdan saatler evvel ve sonra yaşananları aktardı.

Ekrem Ekşioğlu’nun kelamları şu biçimde:

“Kasımpaşa maçını, Atsu’nun son baht, son şut ve son golüyle kazanacağımızı nereden bilebilirdik. Bu 3 puanla, o dönemki kara bulutların dağılacağını düşünüyorduk. Soyunma odasında, kaybettiğimiz havayı geri almak ismine, bir galibiyet pozu verdik.”

‘Biz kalma kararı almıştık’

“Maçtan sonra oyuncular iki gün müsaade istedi fakat çalışmamız gerektiği için 1 gün verdik. Atsu da dahil futbolcular biletlerini aldı ve 1 gün de olsa İstanbul ya da kent dışına gideceklerdi. Teknik grup olarak biz, transfer sürecinden ötürü izinde kalma kararı aldık. Oyuncular, İstanbul’daki kardan ötürü uçamadı. Kasımpaşa da dönemedi. Gökhan Kağıtçıoğlu hocamız, benimle yıkılan binada kalıyordu. Maç sonrası Volkan Demirel hocamızla ailesi ve konuklarıyla yemek yedik. Volkan hoca da, ailesi ve konuklarının uçağının kalkmasını bekliyordu. Mecburen onlar da kaldı.”

‘Kendimi çok yorgun hissettim’

“Yemekten sonra tesislere geçtim. Taner ağabey, transfer görüşmeleriyle uğraşıyordu. Kendimi çok yorgun hissettim. Gökhan hocayla, dubleks meskende kalıyoruz. O üstte çatıda, ben altta (7. kat) kalıyordum. Ailesi kimin gelirse, meskeni özel bırakalım diye tesislere giderdik. Gökhan hoca, o gece ailesini İzmir’e kalkan uçakla gönderdi. 3-4 gündür tesislerdeydim ve bana, ‘Gel hocam, konutta kal’ dedi. Biraz muhabbet ettikten sonra 02.00 üzere yattım. Dışarı soğuk lakin mesken sıcak olduğu için o anki yorgunluk da var olağan, yarı çıplak yatağa yattım.”

‘Tavan üzerime gerçek çöktü’

“Sonra birinci sarsıntıyla (Saat 04.17) uyandım. Daha evvel sarsıntı yaşamışlığım var ve ‘30 saniye sonra durur, dışarı çıkarım’ diye düşündüm. Sonuçta apartman da, 7 sene evvel zelzeleye güçlü denilerek yapılmış. O sırada Gökhan bana, ben ona bağırıyorum. Birinci evvel durur üzere oldu ancak sonra çok şiddetlendi. Kendimi yatağın sağına atıp, cenin konumu aldım. En son başımı kaldırdığımda tavan üzerime yanlışsız çöktü. İnsanların ‘İmdat’ ve çığlıklarıyla aşağıya gerçek düşmeye başladık.”

‘Betonların ortasına sıkıştım’

“O an, ‘Allah’ diye bağırıyoruz Gökhan’la. Gitgide gittik ve her taraf toz bulutu oldu. Betonların ortasına sıkıştım. Telefon falan yok tabi ancak kolumdaki akıllı saatin ışığı yandı bir anda. Ben asansörde bile kalamam çok. Dua ediyorum, bir yandan da, ‘Buraya kadarmış Ekrem’ diyorum. Eşim, çocuklarım, annem ile babam geliyor aklıma. En son her şey durdu ve nefes alamıyordum. Uzuvlarımı hissedemiyorum. ‘Hayatta kalmam lazım, beni bulacaklar’ derken, ‘Tam aykırısı olursa ne olacak?’ da, aklıma geliyor.”

‘Yeniden doğuşum gerçekleşti’

“Sarsıntılar devam edince, bir anda yüzüm açıldı. O an, yine doğuşum gerçekleşti. Yığınların ortasından gökyüzünü gördüm. Çıktım ancak ‘Allah’ım beni buradan nasıl çıkarttın?’ diye şoktaydım. Yükseklik olarak 2. katta buldum kendimi! Gökhan üst kattaydı lakin sesi aşağıdan geliyordu ve ‘Yatağın altındayım’ diyordu. Bir baktım binanın üstü yana gerçek kaymış, duvarları duruyor. Titriyorum. Zira Hatay’ın en soğuk 2-3 gününden biriydi. Yaşadığıma inanamıyorum. Gökhan’a yardım etmenin yollarını arıyordum. Aşağıya inerken, düşüp öleceğim diyordum. İnanılmaz bir yokluk o an.”

‘Aklıma kulübün aracı geldi’

“Apartman görevlisini gördüm, sarıldık. Başından yaralanmış. ‘Güvenlik kulübesi yıkıldı, görevliyi kaybettik’ dedi. Bizler, 100’den fazla canımızın gittiği Rende Sitesi’nin yıkılan iki bloğundan çıkan şanslı insanlardık. Aşağı inince adamın birinde telefon gördüm. Telefonu alıp, Macaristan’da vazifeli eşimi aradım ve ‘Burada çok önemli bir sarsıntı oldu, merak etme yeterliyim fakat kent yıkıldı’ dedim. O an uyku hali, ‘Neden uygunsun?’ demiş, anlamamış. Yarı çıplaktım ve o an aklıma, kulübün verdiği ve tam ortasına kolon düşen araç geldi. Bagajda, Volkan hocanın son kamp öncesi çantası vardı. ‘Sonra alırım’ demişti. Camı kırdım, oradan bagaja ulaşıp, kıyafetleri giydim.”

‘Açtık radyoyu, Hatay yok’

“O an biri yanıma geldi. Yağmacı olmadığımı anlaması için kendimi tanıttım. ‘Böyle duramazsın, bizim aracın (Minivan) bagajına otur’ dedi. Allah razı olsun ondan ve yardım edenlerden. Radyoda, ‘Adıyaman, Malatya, Kahramanmaraş, Antep etkilendi’ diyor lakin Hatay yok. ‘Nasıl yani?’ diyorum. Gün aydınlanınca eşimi bir daha aradım, ‘Herkese haber ver’ dedim. Akıllı saatten Volkan hocanın numarasını teyit edip, diğerinden ona ulaştım. Gökhan’ı bulamadığımı belirttim fakat kurtulduğunu söyledi! Tam o anda biri, yandaki aracın camına vuruyordu. Gökhan’dı, kurtulmuştu. Ayakları ve başı yaralıydı. Aşağıya inerken bir bebekle, anne ve babasını kurtarmış.”

‘Volkan hoca ilgiyi çekti’

“Sonra tesislere gittiğimizde kurtulanların hepsi oradaydı. Volkan hoca ve eşinden Allah razı olsun. Paylaşımlarıyla ilginin Hatay’a çekilmesini sağladılar. İkinci sarsıntıya de tesislerde yakalandık. Taner Savut, Atsu, Osman hoca ve Murat hocayla ailelerinden haber alamıyorduk. Osman hoca, 8 saat sonra ailesiyle, Atsu ile Taner ağabeyin olduğu Rönesans Rezidans’tan çıktı. Sinema üzere kurtuluş kıssası vardı. Futbolcu kardeşlerimle de gurur duyuyorum. Kimsenin yürek edemediği Rönesans’ın enkazına girdiler. İkinci sarsıntıda tesislerdeki binayı terk ettik. Hijyen ve su ıstırabı vardı. Yanımızda aileler var ve içme suyuyla ne kadar yapabilirsiniz.”

‘İlk kere 1999’da öğrendim’

“Ertesi günkü tertip sonucu evvel otobüslerle Adana’ya, uçakla da İstanbul’a geçtik. Hekim denetiminde, pelvis kemiğimde kırıklar tespit edildi. Bir gün hastanede kaldım. MR çektirmeye giremedim, otomobilimin altına hâlâ bakamıyorum ve ruhsal dayanak alıyorum. Hatay’la bizim gönül bağımız vardı, artık kan bağımız var. Hatay çok karakterli bir yer ve medeniyetler kenti. 1999’da Marmara’da zelzele olduğunda burada top oynuyordum. Hatay’ın zelzele bölgesi olduğunu ve kentin 7 kere yıkıldığını birinci defa o vakit öğrenmiştim. Bu artık bir milat olmalı. Öncelikle zelzeleye sağlam konutlar yapalım. Yardımlar devam etmeli. Kentlerimizi tekrar kuracağımıza inanıyorum. Güzel günlerimizde de bu türlü kenetlenmeliyiz. Lütfen çocuklarımıza hoş bir yer bırakalım. Buralar bizim.”

‘Yaslarını tutuyoruz’

“Kayıplarımızın yasını tutuyoruz. Taner Savut ağabey, meseleleri çözmeye çalışan, daima gülümseyen çok âlâ biriydi. Atsu da o denli; Premier Lig yıldızıydı. Kendisini ispat etmek için buradaydı. Çalışanlarımıza daima yardım ederdi. Malzemecimiz Onur Akdeniz kardeşimiz, ailesi için mesleğini bırakmış, Hatay’a gelmiş. Piyano çalardı, bana da bir görüntüsünü göndermişti. Ne yazık ki ailesiyle birlikte O ve sayamadığım birçok insanımızı kaybettik.”

‘Kolonlar kesilmiş’

“Rönesans’tan çok az insan çıkabildi. Çağdaş ve kent dışından gelenlerin kaldıkları bir siteydi lakin en çok kayıp, orada verildi. Bizim Rende Sitesi’nin yıkılan iki bloğun altına kolonlar kesilerek ana okulu yapılmış. 2016’da müsaadesiz kesildiği için mahkemeye başvurulmuş ancak takipsizlik çıkmış. Kamu davası açılacak ve takipçisi olacağız.”