Gurur Aydoğan: Annemin hayatı sinema olsun isterim!

◊ Şu an hayatınızın hangi evresindesiniz?

– Yaş olarak kendimi âlâ hissettiğim, olgunlaştığım dönemdeyim. Kendimi özgür hissediyorum. Daha yeni kent dışından geldim. Biraz daha sonlarımı aşmanın peşinden gittiğim bir dönemdeyim sanırım.

◊ Son olarak “Barbaros Hayreddin: Sultanın Fermanı” dizisinde oynadınız. Şiddetli sahneleriniz vardı. Rolünüz için özel bir hazırlık süreci geçirdiniz mi?

– Dövüş eğitimleri aldım. 2 ay kılıç kullanma eğitimi de… Üzerine provalar yaptık. Benim sahnelerim genelde aksiyon üzerine konseyiydi. Çok zorlanmadım fakat çok vakit harcadım.

Dışarıdan izlerken kolay üzere görünüyor, lakin o denli değil. Birinci sahnemde vince asılıydım ve tekneye atlayacaktım. 7-8 metre üstten atlarken ayağımı sakatladım. 10 gün yürüyemedim.

◊ Tarihe meraklı biri misiniz?

– Tarihi olayları araştırmayı severim. Bir işe başladığım vakit o işle ilgili hususa hâkim olmayı da… Bana özgüven veriyor. Dizide canlandırdığım karakter şövalye. Şövalyelerin hayatını, hayat şartlarını çok araştırdım ve üzerine çalıştım.

◊ Tarihi bir kişiliği canlandırmak isteseniz o kim olurdu?

– Muvaffakiyet öykülerini çok seviyorum. Bir sporcuyu yahut çok ünlü bir sanatçıyı canlandırmayı çok isterim. Biyografik işleri izlemeyi çok seviyorum. Selahaddin Eyyubi’yi canlandırmak hoş olabilirdi.

HER ROLÜ OYNARIM

◊ Rol aldığınız projelerde kriteriniz var mı? Geri çevirdiğiniz işler oluyor mu?

– Alışılmış ki var. Mesela projedeki karakter hiçbir şeye hizmet etmiyorsa o rolde yer almak istemem. Küçük bir rolde oynarım lakin canlandırdığım karakterin ne anlattığına bakarım. Karakterin bir derinliği olması lazım. Şayet rol bir şeye hizmet edecekse her rolü oynarım.

◊ Oyunculuk hedeflerinize ulaştınız mı?

– Bunun için bir hudut olduğunu düşünmüyorum. Daha kat etmem gereken çok yol olduğunu düşünüyorum.

◊ Hedef sizin için ne olur?

– Amaç sınırsız. Al Pacino bile birçok rolde oynadı ancak hâlâ yeni öyküler yazmaya devam ediyor. Ufak bir rolle bile akıllara kazınabiliyorsun. Adımı akıllara kazıyabilecek bir işe gereksinimim olduğunu düşünüyorum.

POZ SATAN OYUNCU OLMADIM

◊ Oyunculukta güzel olmanın artıları oluyor mu?

– Ekran önünde bir iş yapıyoruz ve alışılmış ki oluyor. Ama sadece güzel olduğum için bana gelen teklifler olmadı. O denli poz satan bir oyuncu değilim. Her vakit gerçek bir duyguyu yakalayıp öne onu çıkarmaya çalışıyorum. Tipimin farkındayım ancak bunun dezavantajı yoktur, avantajı vardır. Genele bakarsak başrollerin yüzde 70’inde hoş kız ve güzel erkekler var.

◊ Bir projeyi izlerken “Ben olsam daha uygun oynardım” dediğiniz oluyor mu?

– “Buna çalışırsam ben daha uygununu yapardım” dediğim oluyor.

◊ Tür olarak kendinizi daha çok hangisine yatkın görüyorsunuz?

– Daha çok dram seviyorum. Hisleriyle hareket eden bir beşerim. Hayatta mutsuzluk da var, keyifli olmak da. Bunu küçüklüğümden beri saklamama taraftarı olarak yetiştirildim. Kendimi drama daha yatkın görüyorum.

BİR GÜNDE NEREDEYSE 20 YAŞ BÜYÜDÜM

◊ Hayatınızda en üzüldüğünüz devir ne vakitti?

– Annemden sonraki periyot…

◊ Kendinizi annenizin yokluğuna alıştırabildiniz mi? Hayat sizin için ne kadar olağanlaştı?

– Bunu daima söylüyorum. Annen yahut baban o an hayatında her kim varsa, senin için aslında yumuşak bir yastık oluyor. O gittikten sonra kendi ayaklarının üzerinde durmaya başlıyorsun. Annem öldüğünde 27 yaşındaydım. Büyümüştüm ancak hâlâ çocuktum. O inançlı yastıktan sonra kendi ayaklarımın üzerinde durmaya alıştım.

Bir günde tahminen 20 yaş büyüdüm. Kendi kararlarımı almaya alıştım. Eskiye nazaran kendimi daha rahat hissediyorum. O 2 yıl benim için şok periyoduydu. Ne yapacağımı bilmiyordum, kaos içindeydim. Manevi bir yokluk yaşadım. Şu an uygun bir durumdayım ve kendimi güçlü hissediyorum.  

ANNEMİN EŞYALARINI BAĞIŞLADIM

◊ Annenizin sinemalarını izleyebiliyor musunuz?

– Benim için tek sorun onun berbat anlarını konuşmak. Onun dışında annemin her şeyini konuşurum. Sinemalarını izlerim. Yeterli yaptığı işleri anarım. Bunlar beni keyifli hissettiriyor.

◊ Kişisel eşyalarını ne yaptınız?

– Yüzde 90’ını bağışladım. Yardım ettiğimiz şahıslara verdik. Annemi bana hatırlatan birkaç günlük çantası, daima giydiği kıyafet ve takılardan kimilerini saklıyorum.

◊ İleride bir Oya Aydoğan sineması yapılsın ister misiniz?

– Çok isterim. Yeterli bir imal, âlâ bir kıssa ile neden olmasın? Sonuçta ölümsüzleştiriyorsun.

TABLO KOLEKSİYONUM VAR

◊ Oyunculuk dışında farklı işlerle uğraşıyor musunuz?

– Ufak tefek gayrimenkul işleriyle uğraşıyorum. Vaktinde annemden gördüğüm bir şey. Oyunculuk her vakit olan bir iş değil. Bir işe başrolde
başlıyorsun, 6 hafta sonra pat diye bitebiliyor. Çalışmadığımız devirler
çok olabiliyor. O nedenle gayrimenkul yatırımı yapıyorum. Ekseriyetle al-sat
işleri üzere…

Çok savlı değilim lakin birçok inşaatın iç dekorunu yaptım. Benim dayım Werden Bremen Stadı’nı yapan mimarlardan Ayhan Aydoğan. Aileden genetik bir durum sanırım.

◊ Tablo koleksiyonunuz olduğunu duydum. Nereden geliyor bu merak?

– Geçen hafta bir tablo daha aldım. Ufak ufak tablo alıyorum. Aslında sanatla ilgili bir iş yapıyorum, sanatı seviyorum. Ayrıyeten bu da yatırım için bir seçenek. Müzayedelere katılıyorum. En son Muhammet Bakır’ın tablosunu aldım. Çok büyük paralar yatırmıyorum.

ÇOCUK SAHİBİ OLMAK İSTERSEM EVLENİRİM

◊ Evliliğe olan inancınız ne durumda?

– Aşka küskün değilim. Çocuk sahibi olmak istediğimde evlenmem gerektiğini düşünüyorum. Bunu söyleyip yarın âşık olabilirim. Onu bilemem fakat olağan kurallarda çocuk istersem evlenirim. Vaktin bedelli olduğunu, özgür yaşamanın pahalı olduğunu, çocuğun olacaksa evlenmenin daha gerçek olduğunu düşünmeye başladım…