Eğitim için 7 günde 7 kıtada 7 maraton koştu
Ahmet Uysal TEGV ile başlattığı bağış kampanyası için 29 Ocak günü Türkiye’den yola çıkmıştı. Maksadı 7 günde 7 kıtada 7 maraton koşup çocukların eğitimi için bağış toplamaktı. 31 Ocak’ta Antarktika’da birinci maratonu eksi 30 derecede, suratı saatte 90 kilometreyi bulan rüzgâra karşı koştu. Daha sonra sırasıyla Güney Afrika, Avustralya, Birleşik Arap Emirlikleri, İspanya koşularını tamamladı. Uysal 6’ncı koşu için Brezilya’nın Fortaleza kentindeyken Türkiye’de yaşanan sarsıntının haberini aldı. O gün Brezilya’da ve sonraki gün ABD’de yapılan son iki koşuyu aklında Türkiye’de yaşanan büyük felaket gözyaşları içinde tamamladı.
BİTİŞ ÇİZGİSİNDE GÖZ YAŞLARIMI TUTAMADIM
Fiziksel olarak şiddetli kaidelerle gayret ederek çocukların eğitimi için 7 kıtada maraton koşan Ahmet Uysal, zelzele nedeniyle büyük hüzünle tamamladığı maratonları şöyle anlattı:
“Türkiye’de 6 Şubat günü saat 04:17’de birinci zelzele olduğunda benim Brezilya’daki 6’ncı maratona başlamamama çok az vakit kalmıştı. Afetten birkaç saat sonra haberdar oldum. Bir şok geçirdim ancak kâfi haber akışına da sahip değildim. Koluma siyah bant takarak başladığım koşuda aklımda zelzele ve karmaşık hislerim vardı. Üstelik bir de dizimde ağrı vardı ve ağrı kesicilerle koşuyordum. Bitiş çizgisine geldiğimde dizlerimin üstüne çöktüm, kızımla manzaralı konuştum ve ağlama krizine girdim. Dizimin ağrısına kalbimin ağrısı karıştı, yeniden de daima gülmeye, gülümsemeye çalıştım. Sonuçta bu koşu çocuklar için, umut için, hayallerimiz içindi.
DEPREM 6’NCI RAUNTTA BENİ YERE SERDİ
Ben koşarken ikinci büyük zelzele yaşanmış. Bu haber beni ruhsal açıdan 6’ncı rauntta nakavt olan bir boksör üzere yere serdi. Son koşu için çabucak toparlanıp Miami’ye yanlışsız yola çıkmalıydım. Bir otel tuvaletinde yüzümü yıkadım. Otobüste beklerken haberlerde yıkımın çok büyük olduğunu gördüm. Fakat çabucak toparlanmak zorundaydım.
KOŞARKEN AKLIMDA DEPREMZEDE ÇOCUKLAR VARDI
Koşu benim için daima kendimle baş başa kaldığım bir düşünme alanı oldu. Sarsıntıdan haberdar olduğum son iki koşuda da aklımda daima ‘ben artık depremzede çocuklar için koşuyorum’ kanısı vardı. Hatta güya sarsıntı bölgesine koşuyormuş üzere bir pay kapıldım. Daha evvelki sarsıntılarda TEGV’in yaptıkları aklıma geldi. Bu da bana itici güç oldu.
BAĞIŞLAR ‘ATEŞ BÖCEKLERİNE’ IŞIK OLDU
Uysal, zelzele sonrası planlamanın değiştiğini, toplanan paranın TEGV’in sarsıntı bölgesindeki çocuklara eğitim dayanağı sağlayan taşınabilir ünitelerine aktarılacağını söyledi ve şöyle devam etti; “7 bin çocuğun eğitim masraflarını karşılama kanısıyla yola çıktık. Kampanya çok uygun gitti 2,1 milyon liralık maksadımızı aşarak 2,2 milyon lira bağış topladık. Bağışları muhtaçlığa nazaran farklı vilayetlerdeki çocuklarımız için kullanacaktık. Zelzele sonrası TEGV İdare Konseyi kararıyla elimizdeki hür kaynakların tümü zelzele bölgesine yönlendirildi. Hasebiyle bu bağış da depremzede çocukların eğitimlerini desteklemek gayesiyle TEGV’in taşınabilir eğitim oluşumu ‘ateş böcekleri’ne aktarıldı.
ATEŞ BÖCEKLERİ 99 ZELZELESİNDEN SONRA KURULDU
TIR’larla taşınabilir eğitim hizmeti sunan ateş böcekleri 99 sarsıntısından sonra ortaya çıkmış bir proje. Konteyner ve çadır kent üzere yapılara hizmet götürmek için kurulmuş bir sistem ve hala Türkiye’nin farklı vilayetlerini gezerek eğitim hizmeti götürüyor. Yaşanan bu sarsıntının akabinde da çabucak harekete geçtiler. Bölgede şu an12 ateş böceği var ayrıyeten 12 adedinin de üretimine başlandı.
DEPREM BÖLGESİNDEN UMUTLA DÖNDÜM
“Maraton sonrası, yaşadığım diz sakatlığı nedeniyle 3 hafta düzgün yürüyemedim. Güzelleşir iyileşmez Adana, Hatay ve Osmaniye’deki ateş böceklerinde ve TEGV tahsil ünitelerinde çocuklarla buluştum. Acımız ölçülemeyecek kadar çok lakin döndüğümde içimde umut vardı. Büyük bir insanlık hareketi olduğuna ve çocuklar için takviye seferberliğinin varlığına şahit oldum.”
GÜÇ VEREN MEKTUPLAR
“Deprem öncesi 5 maratona bakarsak her şey çok yolunda gidiyordu. TEGV bana bir sürpriz yaparak 7 farklı TEGV tahsil ünitesinden çocukların yazdığı 7 başka mektup verdi. O mektupları her koşudan evvel okudum. Beni çok duygulandırlar ve itici güç oldular.”