Çocuğunuzu sorgulamayın sohbet edin

Irmak Kerimoğlu Türkiye’de yapılan araştırmalara nazaran her 3 çocuktan 1’inin, OECD datalarına nazaran ise 4 çocuktan 1’inin akran zorbalığına maruz kaldığını belirtiyor. Akran zorbalığı artık yalnızca okul içinde de yaşanmıyor. Toplumsal medya hesaplarında, okul dışında hem fizikî hem ruhsal manada çocuklar şiddete maruz kalabiliyor. Bu durum yalnızca zorbalığa uğrayan çocuğun değil, zorbalık yapan çocuğun da okul muvaffakiyetini ve toplumsal alakalarını makus etkiliyor. Pekala çocuğumuzun ne hissettiğini, neler yaşadığını anlamak için nasıl davranmalıyız?

‘TÜRKİYE’DE HER 3 ÇOCUKTAN 1’İ AKRAN ZORBALIĞINA MARUZ KALIYOR’
Kerimoğlu “Çocuğun sizinle konuşmuyor olması kesinlikle başına makus bir şey geldiği manasına gelmiyor. Bu çocuğun mizacından kaynaklı. Lakin tekrar de çocukların günlük rutinlerinden haberdar olmak, tatsız bir olay yaşadıysa bunu anlamak, bir şeye üzüldüğünde, bir tehlike hissettiğinde bilmek için çocuğumuzla konuşma alışkanlığını oturtmamız gerekiyor. İlla çocuğun başına bir şey gelmesine gerek yok lakin bunu yapmadığımızda çocuğun ne yaşadığından haberdar olmamız sıkıntı. “Çocuğu nasıl konuşturabiliriz?” yaklaşımı benim sağlıklı bulmadığım bir yaklaşım aslında. Şayet çocuğumuz bir akran zorbalığı ya da berbat bir durum yaşıyorsa onu sorgulamak yerine bunu oyunlarla yapmak ve uzman dayanağı almak en uygunu. Akran zorbalığı yalnızca arkadaşlarından gördüğü fizikî bir şiddet değil. Dışlanmak, dalga geçilmesi de akran zorbalığına giriyor. OECD raporlarına nazaran de yaklaşık 4 çocuktan 1’i akran zorbalığına maruz kalıyor. Artık akran zorbalığı yalnızca okul saatlerinde olmuyor. Hem okul dışı toplumsal hayatlarında hem de çok yaygın formda toplumsal medyada oluyor artık. Akran zorbalığı çocuğun yahut ailenin tek başına çözebileceği bir sorun değil. Okul, her iki tarafın da aileleri ve çocuk ruh sıhhati uzmanı ile çözülebilir. Akran zorbalığı hem zorbalığa uğrayan hem de zorbalık yapan çocuğun akademik muvaffakiyetini, toplumsal münasebetlerini olumsuz etkiliyor. Yalnızca çocuğun sınıfını, okulunu değiştirmek kalıcı tahliller değil. Bu kolektif bir çalışma” dedi.

NASIL YAKLAŞMALI?

– Çocuğunuzu sorgular formda konuşmayın.

– Sohbet etmeye ve hislerini anlamaya çalışın.

– Oyun kurarak, onunla oyun oynayarak da ne yaşadığını anlamanız mümkün. Onunla oyun oynayın.

– Bir tehlike seziyorsanız kesinlikle bir uzman ile görüşün ve anlamaya çalışın.

– Çocuğunuzu eleştirmeyin ve yaşıtları ile kıyaslamayın. Bu tutum hislerini açmasını pürüzler.