‘Ada bana kendimden öteki kimseye güvenmemem gerektiğini öğretti’

Kupayı kucakladıktan bir gün sonra bir ortaya geliyoruz. Natürel çok yorgun ve uykusuz. Bacaklarında, kollarında yarışlar sırasında aldığı darbelerin izleri var. Bir de adada maruz kaldığı sivrisineklerin üzerindeki tesiri geçmemiş. İşte yeni Survivor ve öyküsü…

* Öncelikle tebrikler… ‘Survivor’ tarihinin 3’üncü bayan şampiyonu oldun. Bunu bekliyor muydun?

Bekliyordum. Çok istiyordum ve hayalini kurduğum yerdeydim. 3 kişi kaldıktan sonra bir kuşkuya düştüm. Lakin 2 kişi kaldığımız finalin gerilimi sahiden çok diğerdi. Hiçbir şey düşünemiyorsun. Yalnızca Acun Bey’in (Ilıcalı) ağzına bakarak hangi ismi söyleyeceğini anlamaya çalışıyorsun. Ancak 1’incinin ismini açıklanmasına saniyeler kala hissettim sanırım.

*Aylar süren gayret sonrası birinci oldun. Neler hissediyorsun?

Öncelikle seyircilerin ismimizi haykırmaları süper bir imaj. Acun Beyefendi adımı söyledikten sonra bağırdım. Duygulandım, keyifli oldum, ne yapacağımı şaşırdım. Nitekim ismimi söyledi mi? Ben boşuna mı seviniyorum? Asla unutamayacağım bir an… Sonrasını hatırlamıyorum. O gecenin görüntüsünü şimdiden tekraren izledim.

* Kadınların şampiyon olması daha zormuş üzere bir algı vardı. Bu son yıllarda yıkıldı…

Evet, geçen sene bayan şampiyon olmuştu. Bu sene de bir bayanın talihi olabilir mi diye düşünmüştüm. ‘Son 3’te elenebilirim’ demiştim hatta. Özgür (Tetik) Abi’yle performansımız denk, ben biraz daha fevriyim; o çok sakin bir karakter, daha deneyimli. O yüzden bu formda düşünüyordum.

*İzleyici neden seni seçti?

Performansımın ön planda olduğunu düşünüyorum. Bir de genelde ağzıma geleni söylüyor, doğal akışında davranıyordum, bir şeyleri planlamıyordum. Bu da onlara geçmiş, bu yüzden beni desteklemişlerdir diye düşünüyorum.

*Ada yaşantısı da çok kıymetli. İzleyicileri yarışmacılara duygusal olarak bağlayan kısım orası üzere. İnsan münasebetlerinde ne kadar başarılıydın?

Kırmızı kadroya geldiğim için çok şanslıydım. Mavi kadro daima arbede ediyordu. Kırmızı kadro beni çok âlâ karşıladı. Bağlantımız çok kuvvetliydi, o yüzden sorun yaşamadım ada haya-
tında pek.

* ‘Survivor’a katılma fikri nereden çıktı?

‘Survivor’ı izliyordum. 2021’de bir arkadaşımla başvurduk. O vakitler idmanlarım ağırdı. Beni aradılar, fakat hocam “Gidersen kulüple ait kesilir” dedi. Düşündüm, annemle konuştum. ‘Doğru vakit değil’ dedik. Arkadaşım Sena görüşmeleri geçti ve ‘Survivor’a katıldı 2021’de. “2022’de kesin gideceğim” dedim, Her ay bir müracaatta bulunuyordum. 2022’de All Star oldu, katılamadım. Bu seneye nasipmiş.

* Adaya giderken hayatında biri var mıydı?

Yok, hayır.

*Adada bir şeyler oldu mu?

Hayır. O denli bir şey düşünmüyorsun açlıktan, sondan, gerilimden, berbatlıktan… Çok garip bir şey.

*Yarışma sana ne öğretti?

Öncelikle elimdeki her şeyin kıymetini bilmeyi öğretti. Tabağımdaki en ufak lokmaya kadar her şeyin bedelli, değerli olduğunu… Yaşadığım anın tadını çıkarmam gerektiğini, ailemin, arkadaşlarımın kıymetli olduğunu gösterdi. Sabretmeyi öğretti ve olgunlaştım.

* Ya insan bağlantıları konusunda ne öğrendin?

‘Survivor’da çok uygun niyetli düşünmemek gerekiyor, bunu anladım. Biraz geç oldu lakin olsun… Âlâ olduğun bir arkadaşınla bir anda makus, berbat olduğun arkadaşınla bir anda yeterli olabiliyorsun. Ada bana kendimden diğer hiç kimseye güvenmemem gerektiğini öğretti.

Öğretmenim ‘Yarışlara götürelim’ dedi

* Seni yakından tanısak. Nerelisin?

Balıkesir. Ancak  İzmir’de yaşıyorum.

*Anne-baba ne iş yapıyor?

Babam hür meslek, annem de muhasebeyle uğraşıyor İzmir’de.

* Milli sporcusun. Spora nasıl başladın?

Ortaokulda koşu alanında idmanlara başladım. Öğretmenim bende yetenek olduğunu fark etti, “Yarışlara götürelim” dedi. Balıkesir’de vilayet yarışlarında derecelere girmeye başlayınca “Artık burada olmaz” dediler. Fenerbahçe’ye ulaştılar. Lakin yaşım çok küçük olduğundan tesiste kalamadım.  Beni İzmir’de bir öğretmene yönlendirdiler. 10 yıldır hocam, kendisi babam üzere artık. Engelli koşu branşında Türkiye ve Balkan şampiyonlukları elde ettim. Bu süreçte ulusal gruptaydım.

*Şu anda mili kadroda ve Fenerbahçe’de misin?

Milli gruptayım ancak ‘Survivor’ sürecinden ötürü Fenerbahçe’de değilim. Atletizm bırakıp geri dönebileceğin bir yer değil ve yıldan seneye lisansın yenileniyor. Benimki aralık ayında bitti.

* Üniversitede ne okudun?

Ege Üniversitesi Spor Bilimleri Bölümü’nde okuyordum. Devam edeceğim.

* ‘Survivor’ için kadrodan vazgeçtin. Pişman mısın?

Değilim. Spor hayatıma çok şey kattı lakin ‘Survivor’ın da kattıkları farklı oldu.

‘Kesin yemek veriyorlardır, yıkanıyorsundur’ diyordum, fakat yok!

* Instagram sayfana baktım çok bakımlısın. Adada zorlandın mı?

Kendimi izledim, utandım. Bu kadar berbat saç, bu kadar makûs yüz olamaz diye. Zira güneşten yüzüm soyuluyordu. E, leş üzereyiz, pis kokular, hepimiz pisiz, saçlar dağınık, saçımdan böcek çıkıyor…

* Saçından böcek mi çıkıyor?

Evet, birkaç kere saçımdan böcek çıkarmışlığım oldu. Fakat bir müddet sonra alışıyorsun.

* Böceklerden korkmuyor musun?

Çok korkuyordum, hâlâ korkuyorum.  İnanılmaz yakışıksız böcekler gördüm, çok büyüklerdi. Esasen sinek doluydu. Ben bu türlü uzun devir kaşıntı yaşamadım.

* Böcek endişeni yendin mi artık?

Türkiye’deki böcekler bir şey değilmiş. Oradakileri gördükten sonra o kadar korkmam artık.

* İzlerken bu kadar olmuyordur herhalde diyoruz lakin çok mu zormuş?

Ben de izlerken o denli sanıyordum. ‘Kesin yemek veriyorlardır, yıkanıyorsundur’ falan diye, lakin yok. Bir gün çamura girdik, ‘Böyle yatacak değiliz herhalde’ diye düşündüm. Birden “Nehre atlıyorsunuz, orada yıkanıyorsunuz” dediler. Irmakta kurbağalar var lakin giriyorduk. Yıkanıyorsun, çıkıyorsun. Yoksa o denli yatarsın.

Kokonat kırmayı özleyeceğim 

* En çok neyi özledin?

Yemek yemeyi ve annemi özledim.

* Hangi yemeği?

Patates ve köfte, mantı, lahmacun.

* Peki, ada yaşantısına dair en özleyeceğin şey ne?

Nehir görüntüsünü, ırmağın başında toplanıp kahkahalar atmayı, oyunda yaptığımız komik anları konuşmayı… Kokonat (Hindistan cevizi) kırmayı özleyeceğim.

* Kokonat yemiş miydin daha evvel?

Yememiştim. Birinci orada tattırdılar bana, çok sevdim, yedim, yedim… Kilo yapıyor. Bir de yedikçe sabah kalkıp koşarak tuvalete gidiyorsunuz.

* Bu soru her sene sorulur, geleneği bozmayalım… Tuvalet sorununu falan nasıl çözüyordunuz?

Tuvalet uygun bulduğunuz yer, barakadan uzak. Ancak ben geceleri üşenip barakanın yan tarafındaki ağaca gidiyordum. Herkes uyuyor. Sesler geliyor, böcekler falan. Ne yapayım…

* Hem kendiniz kokuyorsunuz, hem de etrafın kokusu…

İlk başlarda ağır koku geliyor, sonra koku almıyorsun. Bir kez takımdan biri bahsetti, ayakkabımı oyun alanında unutmuşum, “Getirebilir misiniz” dedim, getiremediler, o derece makûs kokuyormuş.

Şu an bile çağırsalar yeniden giderim herhalde

* Adada seni en zorlayan neydi?

Hem insanlara hem açlığa karşı sabırlı olmak. ‘Kaçsam mı’ diyorsun, kaçacak yer de yok, orada kalıyorsun.

* En çok sabrettiğin kişi kimdi?

İsme gerek yok, hepsine diyeyim.

* En yeterli anlaştığın kimlerdi?

Aziz Ozan Dilber, Cansu Tuman, Zeynep Alkan, Çağla Taşdelen’le ilgim kesilmez.

* Asla konuşmam dediğin kim?

İsmini anmayayım, o kendini biliyor.

* Sence kamera önünde en farklı olanlar kimlerdi?

Bunlar güç sorular. Natürel vardı öyleleri.

* Sen…

Ben daima aynıydım, buradan çıkınca da tıpkı olacağım… Yalnızca dediğim üzere fevri olaylarım, hareketlerim, sivri konuşmalarım oldu biraz insanlara karşı.

* Bir daha adaya sarfiyat misin?

Biraz dinlenmem gerekiyor olağan fakat şu anda bile çağırsalar tekrar giderim herhalde.

Herkesin bir Kıvanç Tatlıtuğ hayali vardır

* 5,5 aydır adadasınız. Çok büyük bir sarsıntı felaketi yaşandı. Siz adadaydınız. Orada bu bilgiyi duydunuz. O süreç nasıldı?

Öncelikle başımız sağ olsun. Çok zordu. Biz oradayken bir şeyler olduğunu hissettik zira hiçbir çekim yapılmıyordu adada. Evvel sanki büyük bir maç falan mı var diye düşündük. Ne gece ne sabah kimse çekime, röportaja gelmiyordu. 1-2 gün bu türlü sürdü. Bir sabah kurul var bilgisi geldi. Kurulda açıklama yapıldı. Hakikaten çok üzüldük. Türkiye’ye dönmeyi düşündük. Sonraki adaptasyon sürecimiz de uzun oldu.

* Türkiye’ye döndükten sonra en çok neye şaşırdın?

İnsanlarla konuşmayı özlemişim. Bir de hayranları görünce çok şaşırdım.

* ‘Survivor’dan evvel Instagram’da kaç takipçin vardı?

5 bin.

* Artık?

94 bin. Hâlâ şoktayım. Telefonu açtım, art geriye bir sürü ileti, çok keyifli oldum. Beni bu kadar seven insanı görünce sahiden tekrar gururlanıyorum.

* Bundan sonrası için hayallerin neler? Oyunculuk, şarkıcılık düşünüyor musun?

Sporu hayatımdan çıkaramam lakin oyunculuğu çok seviyorum. Küçüklüğümden beri taklit yapmayı daima sevmişimdir.

* Hayalini kurduğun partner var mı?

Herkesin bir Kıvanç Tatlıtuğ hayali vardır… Latife bir yana, Aras Bulut İynemli’yi çok beğeniyorum.