8 yıldır karşılığı bulunamayan soru: Sophia’ya ne oldu? Düğümü annesinin ulaştığı şahidin söyledikleri mi çözecek?

Uganda’da bulunan Murchison Şelalesi Ulusal Parkı, timsahlar, su aygırları, aslan ve leoparlar, filler üzere birçok tehlikeli yabanî hayvana mesken sahipliği yapıyor. 21 yaşındaki Hollandalı tıp öğrencisi Sophia Koetsier, 2015 yılının sonbaharında gizemli bir biçimde ortadan kaybolduğunda da yetkili makamlar bir hayvan saldırısı ihtimali üzerinde durdu.

Ancak Uganda Hata Soruşturmaları Yöneticiliği’nin (CID) yine açtığı evraka ait yeni kanıtlar, Sophia’nın bir timsahın ya da leoparın değil bir insanın kurbanı olmuş olabileceğine işaret ediyor.

Sophia’nın annesi Marije Slijkerman, bu yeni detaylar ışığında The Daily Beast’e yaptığı açıklamada, “İçimden bir his bu işte bir bit yeniği olduğunu söylüyordu. O his bugüne kadar gücünü hiç kaybetmedi” dedi.

Slijkerman son 8 yılı kızının kayboluşuyla ilgili sorulara cevap aramakla geçirdi. Nihayet bu yıl başlarında ulaştığı kritik bir şahit, Slijkerman’ı ipuçlarına götüren kilidi açan anahtar oldu. Slijkerman uğraşının sürdüğünü belirterek, “Ne kadar sıkıntı olursa olsun savaşmaya devam edeceğim. Kızımın nerede olduğunu ve başına ne geldiğini bulana kadar elimden geleni yapmaya devam edeceğim” dedi.

Peki Sophia’ya ne oldu? Dilerseniz evvel yaşananları hatırlayalım, sonra da gelişmeleri aktaralım…

NİL IRMAĞI YAKINLARINDA BİR ÖĞRENCİ MERKEZİNDEN KAYBOLDU

Sophia Koetsier son görüldüğünde Uganda Yabanî Hayat Yönetimi’nin (UWA) öğrenci merkezi olarak kullanılan, küçük kulübelerin yakınındaydı. Merkez, Nil Irmağı’nın Albert Gölü’ne dökülen kolunun birkaç yüz metre uzağındaki bir toprak yolun üzerinde ormanlık bir alanda yer alıyordu. Sophia ve iki arkadaşı, ırmağı ve ulusal parka ismini veren şelaleyi ziyaret etmek için buraya gelmişti. Daima birlikte geceyi UWA merkezinde geçireceklerdi.

Takvimler 28 Ekim’i gösteriyordu. UWA çalışanlarından biri Sophia’yı saat 18.30 sularında hava kararırken kamp tuvaletinin yakınlarında gördü. Elinde içine topladığı çöpleri doldurduğu bir su şişesi vardı ve ırmağa giden yolu arıyordu. O dakikadan sonra bir daha Sophia’yı gören olmadı.

Diğer öğrenciler genç bayanın kayıp olduğunu fark edince, ufak bir küme halinde aramaya çıkıldı. Irmak yolunu yarılayan küme saat 20.00 civarında kampa geri döndü. Karanlık çöktüğü için aramaya sabaha kadar orta verildi.

ÖNCE SU ŞİŞESİ, SONRAKİ GÜN DE GİYSİLERİ BULUNDU

Ertesi sabah yine başlayan çalışmalar kapsamında saat 9.00 civarında ırmak kıyısı yakınlarında Sophia’nın su şişesi bulundu. O gün öbür bir kanıt elde edilemedi. Lakin aramalar sonraki gün de devam etti. Saat 11.00 üzere Sophia’nın giysileri ve şahsî eşyaları bulundu. Bunlar ortasında Sophia’nın Kampala’dan aldığı küçük el çantası da vardı lakin çanta büsbütün boştu. Botlarının bir tekiyle öteki tekinin iç tabanı, güneş gözlükleri ve yarısı yırtılmış 1000 şilinlik bir banknot da bulunan öteki eşyalardı.

Bunlar Sophia’nın son görüldüğü noktaya 10-15 dakikalık bir yürüme uzaklığında, 45 metrelik bir alana dağılmıştı. Daha da tuhaf olan birinci gün su şişesinin bulunduğu noktayla bu eşyaların bulunduğu yer ortasında 6-7 metre olmasıydı. Lakin nedense arama takımları nedense o sırada eşyaları fark etmemişti.

Dahası Sophia’nın iç çamaşırı ve pantolonunun modülleri, ağaçların kısımlarına takılı halde bulunmuştu. Anne Marije Slijkerman için bütün bunlar dikkat cazipti. Birinci aramada su şişesi bulunduktan sonra birilerinin bu eşyaları ağaçlara yerleştirmiş olmasından şüphelenen Slijkerman, “Orada Sophia’nın izini görmedim. Bu eşyalar katiyetle bir oburu tarafından oraya yerleştirilmişti. Çok garip ve gerçek dışıydı” dedi.

Sophia ve annesi Marije Slijkerman

KEYFİ YERİNDEYDİ, BEŞERLERLE ALAKALARI ÇOK İYİYDİ

Sophia ve kendisi üzere tıp öğrencisi olan iki bayan arkadaşı, Uganda’nın başşehri Kampala’da bulunan Lubaga Hastanesi’ndeki stajyerlik süreçlerini bir safari macerasıyla noktalamak için Murchison Şelalesi’ndeydi. Üçü de sekiz hafta boyunca rutin ameliyatlarda asistanlık yapmış, doğumlara girmiş ve mahallî kültürle haşır neşir olmuştu.

Çevresindekilere nazaran, Sophia, Uganda’daki hayata basitçe ahenk sağlamış ve hastanede herkese kendini sevdirmişti. Karizmatik, toplumsal, konuşkan, sevinçli, ne istediğini bilen, yetenekli bir genç bayandı. Öğrenmeye çok açıktı. Uganda’nın resmi lisanı olan İngilizceyi de pek düzgün konuşuyordu. Üstelik burada kaldığı 8 hafta boyunca birçok seyahate çıkmış, ülkeyi pek uygun tanımıştı.

Bu süreçte ailesine sistemli olarak e-postalar gönderiyordu. Bu e-postalarda Uganda’daki hayatını anlatıyor, ülkenin kültürüne dair öğrendiklerini ailesine aktarıyordu. Ugandalı arkadaşları kendisine sabah güneşi manasına gelen “Nagijobe” lakabını takmıştı.

Sophia, doktorluk eğitimini çok ciddiye alıyor, iş etiğinden vazgeçmiyor, hastalarla yakından ilgileniyordu. Sosyal hayatı da çok âlâ üzereydi. E-postalarında konutta birlikte kaldığı herkesle çok uygun anlaştığını, her akşam birlikte sinema izleyip oyunlar oynayarak, spor yaparak eğlendiklerini belirten Sophia, stajı bittikten sonra da Afrika’da kalmayı, tropikal hastalıklar uzmanı olarak Uganda’ya geri dönmeyi istediğini yazıyor, “Çünkü buradaki ömür usulüne ve alışkanlıklara âşık oldum” diyordu.

HAYVAN SALDIRISI AÇIKLAMASI BAŞLARI KURCALADI

Sophia ortadan kaybolduktan sonra resmî makamlardan yapılan birinci açıklamalarda, genç kızın bir hayvan saldırısına uğradığı söylendi. Fakat bu açıklama birçok bireye mümkün gelmiyordu.

Örneğin olay yerinde çekilen fotoğraflarda Sophia’nın pantolonundan yırtılmış şerit biçimindeki kesimler dikkat çekiyordu. Bunlar yaprakların ve kütüklerin üzerine herkesin görebileceği biçimde yerleştirilmiş, kimileri da ırmak kıyısındaki ağaçların kollarına bağlanmıştı. İç çamaşırının durumu daha da kuşku uyandırıcıydı. Sophia’nın külotu yaklaşık 5 metre yükseklikteki bir kısma takılmıştı. Sophia’nın kaybolduğu gecenin karanlığı düşünüldüğünde, külotu bu kola takmak imkânsıza yakın bir hareketti.

Dahası bulunan eşyaların hiçbirinin üzerinde kan izi yoktu. Bu da hayvan saldırısı ihtimalini boşa düşürüyordu.

Murchison Şelalesi Ulusal Parkı’nın korucularından Henry Buzu, Hollanda’da yayınlanan Break Free isimli televizyon programına verdiği röportajda, hayvan saldırısına dair en ufak bir kanıt olmadığını belirtmiş ve “Hayvanlar tarafından yenmiş olsaydı, karada işaretlerini görürdük. Kimi kesimleri kalırdı” demişti. Buzu öğrenci merkezine birinci kere gelen birinin alacakaranlıkta kendi kendine ırmağı bulmasının çok güç olacağını da vurguluyordu.

Yetkililer Sophia’nın gizemli bir kazaya kurban gitmiş ya da kendi hayatına son vermiş olabileceğini de öne sürdü. Fakat kanıtlar hiçbir teoriyi desteklemediğinden evrak rafa kalktı.

SOPHIA’NIN ANNESİ İKNA OLMUYORDU

Slijkerman hiçbir halde ikna olmuyordu. Başka kanıtların su şişesinden 26 saat sonra birkaç metre uzakta bulunmuş olması, ona bir kandırmaca yapıtı üzere görünüyordu.

Polislerden birine başka eşyaların neden tıpkı gün bulunmadığını sorduğunda, Slijkerman, “Sophia’nın kaybolduğu gece yağmur yağdı, ırmaktaki su düzeyi yükseldi. Öbür eşyalar su altında kalmıştı, şişeyi daha yüksek bir yerde bulduk” cevabını aldı. Lakin bilhassa giysilerin ağaç kısımlarında yani şişenin olduğu yerden çok daha üstte bulunmuş olması bu açıklamayı boşa çıkarıyordu. Olay yeri fotoğrafları da Slijkerman’ın kuşkularını destekliyordu. Esasen ırmağın bir gecede yarım metre yükselip yine alçalması da mümkün değildi.

Bu kuşkularını Hollanda polisiyle paylaşan Slijkerman, aldığı cevapla haklılığından bir kere daha emin oldu. Polisler de ispatların manipüle edildiği ya da oraya sonradan yerleştirildiği görüşündeydi.

İsminin açıklanmaması kaydıyla The Daily Beast’e konuşan ve davayı yakından bilen bir emekli cinayet masası dedektifi, “Birçok kayıp olayında ‘suç mahali’ olmaz. Sophia’nın külotu nasıl ağaçta 5 metre üste nasıl çıktı? Su şişesi bulunurken yakındaki öteki eşyalar nasıl bulunamadı? Bulunan ayakkabısı neden o kadar temizdi? Pantolonunun kesimleri oraya nasıl gitti. Pantolonun geri kalanı ve başka giysiler nerede? Bu olay yeri birçok soruya yol açıyor” dedi.

Emekli polis kabahat mahalinin bir mizansen olabileceğini öne sürdü.

Ormanda bulunan pantolon kesimlerinin manzarası elle yerleştirilmiş izlenimi veriyor

DNA TESTLERİNDE BİR ERKEĞE İLİŞKİN ÖRNEKLER BULUNDU

Bilimsel bulgular da Slijkerman’ın ve emekli polisin kuşkularını destekliyor.

Hollanda hükümetinin bulunan şahsî eşyalar üzerinde gerçekleştirdiği DNA testinde yalnızca Sophia’nın kimliği teyit edildi. Soruşturmayı yine açan Uganda makamlarının yapılacağını duyurduğu DNA testinin sonucu da şimdi kamuoyuyla ve aileyle paylaşılmadı. Lakin Slijkerman’ın kendi imkânlarıyla yaptırdığı DNA tahlili, kaygı verici sonuçlar ortaya koydu.

ABD’de bulunan Bağımsız İsimli Bilimler Hizmetleri (IFS) isimli özel laboratuvarda yapılan tahlillerde, eşyaların üzerinde 28 bireye ilişkin DNA izleri bulundu. Bunlar ortasında arama kurtarmaya katılan park vazifelileri, polisler ve Sophia’nin ebeveyni de vardı. Lakin bir örneğin kime ilişkin olduğu tespit edilemedi. Laboratuvarın yöneticisi Richard Eikelenboom, yazdığı raporda birden fazla kanıtın üzerinde bulunan bu Y kromozomu alellerinin, bir (belki de birden fazla) erkeğe ilişkin olabileceğini belirtti.

Raporda, “Bu erkek ya da erkeklerin Sophia’nın kaybolmasında nasıl bir rol oynadığı sorusu doğmaktadır” sözü kullanıldı.

Dahası bu DNA izlerinin varlığının, intihar, kaza ya da hayvan saldırısı ihtimallerini ortadan kaldırdığı sonucuna varılarak, “Kimliği belgisiz bir erkeğin ya da erkeklerin DNA’sının Sophia Koetsier’ın giysi modüllerinde, iç çamaşırında, sağ ayakkabısında ve ayakkabı tabanında bulunmasının mantıklı bir açıklaması yoktur” dendi.

İntihar ya da kaza süsü verilmiş cinayetler alanında dünyanın en önde gelen uzmanlarından biri olan Dr. Claire Ferguson yorumlarını The Daily Beast’le paylaştı. Avustralya’da bulunan Queensland Teknoloji Üniversitesi’nde misyon yapan Ferguson, şüphelinin öğrenci merkezini ve etrafını düzgün bilen biri olması gerektiğini söyledi. Ferguson, “Bu kişi ya da şahıslar, bir cürüm mahali olduğu bilinen ve her zamankinden daha fazla nezaret altında tutulan bölgeye delil yerleştirebilecek kadar rahattı. Bu durum bölge ve soruşturma hakkında bilgi sahibi olmayı gerektirir” dedi.

SOPHIA ARKADAŞLARIYLA BİR TARTIŞMA YAŞADI

Slijkerman, stajının sonunda kızını ziyaret etmek üzere Uganda’ya gitmiş lakin safariye katılmamıştı. Kızının kayıp haberini aldığında hala Kampala’da olan Slijkerman, 36 saatten daha kısa bir müddette ulusal parka ulaşmayı başardı. Sophia’nın arkadaşlarıyla bir arada gençlik merkezine giden Slijkerman, karmakarışık bir ortamla karşılaştığını belirtti.

Bunun üzerine Slijkerman, kızının arkadaşları Sandra van Dalen ve Nina Smeets ile üçlünün bindiği aracın sürücüsü David Atubo ile konuşmayı denedi. (Üç isim de bireylerin kimliğini korumak emeliyle The Daily Beast tarafından değiştirildi. Üçü de yorum taleplerine olumsuz cevap verdi ya da cevap vermedi.)

Slijkerman, seyahatte meseleler yaşandığını biliyordu. Sophia’nın kaybolduğu saatlerde Nina kendisini aramış ve “Endişeliyiz, erken dönebiliriz” demişti.

Arkadaşların ortasında ne yaşandığı net değil. Sandra, Uganda polisine verdiği röportajda tuvalete gittiklerinde Sophia çantalarına göz kulak olmadığı için tartıştıklarını anlatmış fakat Hollanda polisine verdiği sözde bunu söylememişti. Öteki yandan Atubo da tüm kapıların açık olduğunu ve Sophia’nın tuvalette olmadığını lisana getirmişti fakat onun bulunduğu noktadan tuvaletleri görmek çalılar nedeniyle imkânsızdı.

Yetkililer Sophia’nın arkadaşlarını ve sürücüsü kısa müddet içinde şüpheliler listesinden çıkardı. Çünkü hem Sophia’nın başına gelenlerde bir parmakları olduğuna dair bir kanıt yoktu hem de o saatlerde nerede olduklarına tanıklık edebilecek birçok kişi vardı.

DELİLLERİN TAHLİLİNDE GEÇ Mİ KALINDI?

Diğer yandan Slijkerman’a nazaran, Uganda polisi gereğince kapsamlı bir soruşturma yürütmedi. Olay yerini lakin dördüncü gün kordon altına alan polis, arama kurtarma köpeklerine Sophia’nın bir eşyasını koklatmadığından, bir sonuç elde edilememişti. Üstelik polis yalnızca yazılı söz almakla yetinmiş herkesi tek tek sorgulamamıştı.

Dahası bulunan kanıtların tahlil için başşehir Kampala’ya gönderilmesi bir aydan fazla vakit almıştı. Nihayetinde Hollanda Büyükelçiliği’nden bir yetkili bölgeye gidip kanıtları teslim almak zorunda kalmıştı. O noktada da kanıtlar sonuçları etkileyecek bulaşmaları önleyecek biçimde paketlenmemiş, bir kâğıt torbaya rastgele yerleştirilerek teslim edilmişti.

Slijkerman’ın argümanına nazaran, üst seviye bir Ugandalı yetkili kendisine soruşturmanın gereğince yeterli yürütülmediğini itiraf ederek, “Benim için bu davanın ciddiye alınmadığı ve lokal seviyede gereğinden uzun kaldığı çok açık” tabirlerini kullanmıştı.

Diğer yandan Hollanda makamları da Ugandalı mevkidaşlarına takviye vermekte yetersiz kaldı. Hollandalı emekli polis dedektifi, The Daily Beast’e yaptığı açıklamada, Hollanda vatandaşlarının ülke dışında karıştığı olayların, mahallî güvenlik güçlerine bırakıldığını belirtti.

Sophia’nın bozuk para çantasının içi boştu

YAKINDAKİ KAMPTA KALAN 400 STAJYER VARDI

Sophia’yı arama faaliyetleri aşağı üst bir hafta sürdü. Bir insansız hava aracı, bir helikopter ve birden fazla teknenin de takviye verdiği aramalarda, öbür bir kanıta ulaşılamadı. Ortada bir zanlı da olmadığından yetkililer kaza kararı verdi.

Ancak Slijkerman, hala göze görünenin gerisinde bir şeyler yattığına inanıyor. Bu nedenle yıllardır işin peşini bırakmayan Slijkerman, tekraren Uganda’ya gitti, yetkililerle görüştü, çeşitli şahitler buldu ve nihayet yeni ipuçları ortaya çıkardı.

Slijkerman’ın park korucularıyla yaptığı konuşmalarda, elde ettiği en kıymetli bilgi şuydu: Sophia’nın kaybolduğu devirde UWA öğrenci merkezi ıssızlığın ortasında bir yer değildi. Birebir anda hem çok sayıda UWA eğitmenine hem de bir eğitim programına katılmış olan çok sayıda Uganda Halk Savunma Güçleri (UPDT) askerine konut sahipliği yapıyordu.

Dahası 2 kilometre kuzeydeki bir öteki kampta da 400 UWA stajyeri kalıyordu. Yani Sophia ve arkadaşları çalılık yerde yalnız değildi. Bölgede birçok erkek vardı ve bunların sözleri alınmamış, Sophia kaybolduğu sırada nerede oldukları kesinleştirilmemişti.

UGANDA MAKAMLARININ DNA TAHLİLİNİN SONUÇLARI ŞİMDİ BELİRLİ DEĞİL

Slijkerman, 2020’de Uganda Devlet Lideri Yoweri Museveni’den bir görüşme randevusu almayı başardı. Museveni soruşturmanın derhal tekrar açılması için buyruk verdi lakin Covid-19 pandemisi çalışmalara sekte vurdu.

Ardından 2022’de CID’nin bir evvelki yöneticisi vazifesini bırakma arifesinde verdiği bir televizyon röportajında Sophia’dan bahsetti. Onun yerine vazifeye gelen CID yöneticisi Tom Magambo da soruşturmayı tekrar açma kararı aldı.

Magambo, geçen yıl Eylül ayında ülkede yayınlanan New Vision gazetesine verdiği röportajda bu soruşturma için bir özel vazife gücü kurulduğunu, İngiltere’den ve İsrail’den uzmanlar getirtildiğini, 4 aydır süren çalışmaların nihayete ermek üzere olduğunu bildirdi.

Bu raporun park etrafındakilerin yeminli tabirlerinin yanı sıra bir DNA tahlilinden oluşması bekleniyordu. Lakin Uganda makamları şu ana kadar Slijkerman’a ya da kamuoyuna bahisle ilgili bilgi vermiş değil.

Slijkerman bu süreçte Uganda ziyaretlerini sürdürdü ve nihayet kritik bir şahidi ve ikna edici yeni bir kanıtı açığa çıkarmayı başardı. Bu iki gelişme Sophia’nın kayboluşunda bir insan eli olmadığı tarafındaki teorinin değişmesini sağlayabilir üzere görünüyor.

SOPHIA’NIN DURUMU SORUŞTURMAYI ETKİLEDİ Mİ?

CID’nin soruşturmayı yine açma kararı ve kaza teorisini destekleyecek kanıt olmaması düşünüldüğünde, Uganda polisinin cinayet ihtimalini neden çabucak elediğini anlamak güç.

Burada Sophia’nın seyahatin başında arkadaşlarıyla paylaştığı, onların da tabirlerinde polise söylediği bipolar teşhisinin tesirli olabileceği düşünülüyor. Polis bu nedenle Sophia’nın intihar etmiş olabileceği ihtimaline yük verirken, Slijkerman bunun “kurbanı suçlamak” olduğunu söyledi.

Bununla birlikte Sophia’ya konan teşhisin, bipoların yalnızca çok güç ve hareketlilikle kendini gösteren, depresif boyutu olmayan bir versiyonu olduğunu belirten Slijkerman, manik devirlerin de az görüldüğünü, kısa sürdüğünü ve Sophia’nın derslerini asla etkilemediğini belirtti. Ancak Sophia’nın safari sırasında bir manik periyoda girmiş olabileceğini belirten Slijkerman, bunun gerilim ve yorgunluktan kaynaklandığını, çünkü kızının ağır temposu nedeniyle dinlenme fırsatı bulamadığını tabir etti. Buna ek olarak Sophia’nın aldığı sıtma önleyici ilacın da uykusuzluk üzere yan tesirleri olduğu biliniyor.

Slijkerman, “Manik periyotlarda Sophia, alana gereksinim duyar ve kendisine dinlenmesini söyleyen insanlardan uzaklaşıp neredeyse hiç tanımadığı şahıslarla vakit geçirir. Bu beşerler işin aslını bilmedikleri için Sophia’yı çok sevinçli, enerjik, eğlenceli biri olarak görür” diye konuştu ve ekledi:

“Arkadaşlarıyla yaşadığı gerginliklerden bıkan Sophia, oradan ayrılıp diğerleriyle tanışmış ve bir yerlere girmiş olabilir. İstekli başlayan bir durum, bir noktada gönülsüze dönmüş olabilir.”

AŞIRI HAREKETLİ HALLERİ DİKKAT ÇEKMİŞTİ

Nitekim Sophia’nın kaybolmasından 2 gün evvel kaldıkları Kidepo Ulusal Parkı’ndaki sevinçli, hareketli ve toplumsal halleri, gece geç saatlerde odasından çıkıp sabaha kadar hiç uyumaması üzere detaylar da manik periyotta olduğuna işaret ediyordu.

Sandra ve Nina, bu durumu Slijkerman’a haber vermeyi düşündüklerini söyleyince Sophia annesini endişelendirmek ve seyahatini yarıda bırakmak istemediği için onlara pürüz olmuştu. Gün içinde öteki tuhaflık da yaşanmayınca Sophia’nın arkadaşları annesini aramaktan vazgeçmişti.

Bu durum sürücü David Atubo’yu rotayı değiştirmeye de yöneltmişti. Küme, Kitgum kasabası yerine imkânların daha fazla olduğu Gulu kentine gitmişti. Sophia burada âlâ uyumak istediği gerekçesiyle başka bir odada kalmıştı lakin Slijkerman bu tercihin küme içinde yükselen tansiyondan da kaynaklanabileceğini söyledi.

Sophia o geceyi Amsterdam’daki arkadaşlarıyla mesajlaşıp yılbaşı planları yapmakla geçirmişti. Son olarak kaldıkları misafirhanenin terasında bir adamla konuşmuştu. Slijkerman’ın 2017’de bulup görüştüğü bu adama nazaran, Sophia, “Erken yatmam lazım, yarın sabah erkenden kalkıp Murchison Şelalesi’ne gideceğiz” demişti.

ARKADAŞINI “PEŞİMDEN GELME” DİYE UYARMIŞTI

Ertesi sabah yola çıkan kümenin çektiği görüntülerde Sophia olağan ve sakin görünüyordu. İlerleyen saatlerde ise yabancılarla diyalog kurmaya, süratli hızlı konuşmaya ve sık sık soru sormaya başlaması dikkat çekiyordu. Daha sonra bir noktada küme içinde gergin bir diyalog baş göstermişti. Görüntüde Sophia’nın, “Gerçekten ölmek isteyecek kadar aptal olduğumu, hayattan yorulduğumu mu düşünüyorsunuz? Sizi dinliyorum, tahminen yanlış yorumluyorum fakat dediklerinizi ben bu türlü anlıyorum” diyerek ağladığı görülüyordu.

Yemek molası verdiklerinde Sophia kümeden ayrılıp tekrar yabancılarla konuşmaya başlıyor, hatta kendisini aramaya giden Sandra’yı bir görüntüde “Sürekli peşimden gelme” diyerek uyarıyordu.

Kampa vardıktan sonra üç arkadaş tekne çeşidine çıkmıştı. Burada da Sophia, Sandra ve Nina’dan farklı vakit geçirmiş, annesini telefonla aramıştı. 9 dakikalık bu konuşma Slijkerman’ın kızının sesini son duyuşu oldu.

Teknedeki başka yolculara nazaran Sophia, tıbbın yarısını tuvalette geçirdi. Midesini bozduğunu söylemişti fakat Slijkerman’a nazaran asıl maksadı yalnız kalmak, dinlenip sakinleşmekti.

ARKADAŞLARI SEYAHATİ KISA KESİP KAMPALA’YA DÖNMEYE KARAR VERİNCE…

Teknede yaşanan bir olay da çok konuşuldu. Kaptan Dennis Okello’nun aktardığına nazaran, Sophia bir kapağı açıp kapalı bölmede bulunan iki akaryakıt bidonunu ortaya çıkardı. Hatta bidonlardan birinin kapağıyla oynadı. Sandra ve Nina’ya nazaran emeli bidonların düzgün saklanmadığını göstermekti fakat Uganda polisi bu hareketi Sophia’nın istikrarsız ve irrasyonel hallerinin bir örneği olarak öne çıkardı. Teknedeki görgü şahitlerinin ve kaptanın söyledikleri ise polis raporlarındaki sözlerin abartılı olduğuna, Sophia’nın âlâ göründüğüne işaret ediyordu.

Tekne cinsinin sonunda, Nina sürücü Atubo’ya, kendisinin ve Sandra’nın artık Sophia’yla seyahat etmek istemediğini tabir etti. Bunu Sophia’ya söylememişlerdi fakat genç bayanın durumu hissedip arkadaşlarının kendisine sırt çevirdiğini düşünmüş olması mümkün.

Hep birlikte saat 18.00 üzere UWA öğrenci merkezine ulaşıp kulübelerine yerleştiklerinde Nina telefonla Slijkerman’ı arayıp seyahati bitirme ve Kampala’ya dönme kararı aldıklarını bildirdi. Slijkerman, “Ne dediğini anladım ve Sophia’yı bu plandan haberdar etmemelerini istedim zira kabul etmeyecek, direnecekti” diye konuştu.

Bu telefon görüşmesi 18 dakika sürdü ve Sophia da tam bu dakikalarda ortadan kayboldu. Muhtemelen seyahati kısa kesme planı yapıldığından şüphelenmiş, bu nedenle de ortamdan uzaklaşmak istemişti. Arkadaşları Sophia’nın yokluğunu fark ettiklerinde otomobillerinin müzik çalarında en sevdiği şarkıyı açıp duyup gelir umuduyla saatlerce döndürdüler lakin beyhude, Sophia’dan iz yoktu.

İki buçuk saat sonra, 21.00 sularında Nina bir kere daha Slijkerman’ı arayıp bir annenin hayatta alabileceği en berbat haberi verdi. Sophia kayıptı ve bulunamıyordu. 8 yıldır devam eden kâbus başlamıştı…

ANNE KRİTİK BİR ŞAHİDE ULAŞTI

Yıllar süren gayretlerin, harcanan binlerce doların sonunda Slijkerman kritik bir şahide ulaştı. Bu kişi emekli bir UPDF subayı olan Yüzbaşı Mukasa’ydı. (Haberde ismi değiştirilmiş.)

O sırada UWA eğitmeni olarak misyon yapan ve genç park korucularını eğiten Mukasa, Uganda polisine iki kere tabir vermişti. İki sözünde de kısa müddetliğine bir “beyaz kızla” konuştuğunu, sonradan bu kızın kayıp olduğunu öğrendiğini belirtiyordu.

Ancak ikinci tabirde ufak bir ayrıntı vardı. Dediğine nazaran, Sophia’yla konuşan tek kişi o değildi. Yüzbaşı Joseph (Haberde ismi değiştirilmiş.) diye birinin de birebir biçimde Sophia’yla konuştuğunu belirtiyordu Mukasa. Lakin bu kişi polis tarafından sorgulanmamıştı. Slijkerman bu iki adamla konuşması gerektiğine karar verdi. Fakat bu hiç kolay değildi. Çünkü adamlar öteki yerlere gönderilmişti ancak Slijkerman’ın pes etmeye niyeti yoktu.

Önce 2021 sonbaharında Joseph’i buldu. Dediğine nazaran adam kendisine karşı çok kaçamak davranmış ve Mukasa’nın sözünü reddetmişti. Sophia’yı hiç görmediğini söylüyordu. Mukasa’yı bulmak daha da güç oldu lakin Slijkerman nihayet bu yıl Şubat ayında bu adama da ulaştı. Yardımsever bir hal sergileyen Mukasa, polise verdiği ifadeyi tekrarladı Slijkerman’a. Dediğine nazaran Joseph’le birlikte verandada otururken Sophia önlerinden geçip onlara selam vermiş ve tuvaletin yerini sormuştu. Akabinde da o tarafa hakikat gitmişti. Mukasa, Sophia’nın elindeki su şişesini bile hatırlıyordu. Söylediği bir başka dikkat çeken şey de şuydu: Sophia kaybolduktan sonraki birinci aramalara Joseph katılmamıştı.

(UPDF yetkilileri, Mukasa ve Joseph’le görüşme taleplerine cevap vermedi.)

BUNDAN SONRASINI UGANDA MAKAMLARI BELİRLEYECEK

Slijkerman da görüşmeye giderken kendisine eşlik eden Ugandalı arkadaşı da Mukasa’nın samimiyetine ve doğruyu söylediğine ikna olmuştu. Slijkerman, tespit ettiği bu tutarsızlığı Uganda makamlarına bildirdiğini fakat CID’den gelişmelerle ilgili bir bilgi alamadığını belirterek, “Polisin Joseph’le görüştüğünü varsayıyorum lakin soruşturmanın bulgularından hiçbir formda haberdar değilim” dedi.

Slijkerman’a nazaran bundan sonrasını yeni ortaya çıkan kanıtlar karşısında CID Yöneticisi Magambo’nun hali belirleyecek. Slijkerman, Uganda makamlarının Joseph’i bulmasında kendisine yardım ettiğini ve soruşturmayı sürdüreceklerini umduğunu belirtti. Bununla birlikte kızının hala hayatta olduğuna inanan anne, bu yıl yine Uganda’ya gitmeyi ve gayretlerini sürdürmeyi planladığını söyledi.

Yetkililerin yaklaşımından bağımsız olarak, doğruları ortaya çıkarmaya çalışmaktan vazgeçmeyeceğini belirten Slijkerman, “İnsanlar açık uçlu kıssaları sevmezler. Kendileri bir son uydurup hayatlarına devam etmek isterler. Ancak biz hayatımıza devam edemiyoruz. Atlatabileceğimiz bir şey yok, travmamız sürüyor. Her gün. Tahminen de ömrümüzün sonuna kadar” diye konuştu.

The Daily Beast’e konuşan yabanda hayatta kalma eğitmeni Thomas Coyne, Sophia’nın bir hayvan atağında ölmüş olma ihtimaliyle ilgili soruya, “Ben bunun hayvan saldırısı süsü verilmiş bir cinayet olduğuna inanıyorum” dedi. Bilhassa Sophia’nın pantolonunun kesimlerinin, arama grupları tarafından kolaylıkla görülecek biçimde yerleştirildiğine dikkat çeken Coyne, “Sophia’nın bıağı yoktu. Bu giysiler evvel kesilmiş sonra yırtılmış. Bir insanın bir pantolonu bu halde parçalaması kolay değildir” dedi. Su aygırlarının insan yemediğine dikkat çeken Coyne, timsah senaryosunun içinde kumaş modülleri bulunan dışkı bulunamadığı için gerçek olamayacağını belirtti. Coyne, Sophia’nin giysi kesimlerini dönüş yolunu bulabilmek için işaret olarak kullandığı teorisini reddederek, “Öyle olsaydı göz hizasına koyardı, yere kütüklerin üstüne değil” dedi. Sophia’nın eşyalarının kampın yakınında bulunduğunu, arkadaşlarının da Sophia’nın sevdiği şarkıyı çaldığını hatırlatan Coyne, genç bayanın yolunu bu formda kolaylıkla bulabileceğini zira ormanda sesin çok uzaklardan duyulabildiğini söyledi. Coyne son olarak alt giysilerinin ve ayakkabıların kesimlerinin bulunduğunu, bunların ortalığa yayılma formunun de bir hayvan saldırısını düşünme maksadı taşıdığına inandığını belirtti.

The Daily Beast’in “New Clues Could Solve Case of the Dutch Girl Lost in Africa” başlıklı haberinden derlenmiştir.